Poniżej przedstawię zabawy wpływające na pozytywny rozwój systemu przedsionkowo-proprioceptywnego:

• zabawy w przepychanie się i siłowanie się – para dzieci styka się ze sobą plecami, dłońmi, ramionami lub nogami i siłuje się ze sobą,
• kontrolowane upadki na materac,
• turlanie się, skakanie,
• zjeżdżanie z ławeczki gimnastycznej opartej o drabinkę w różnych pozycjach,
• obroty na krześle obrotowym z zatrzymaniem. Obracamy dziecko na fotelu obrotowym, na początku dwa, trzy razy. Następnie zatrzymujemy i prosimy dziecko o odczytanie cyferki na kartce, bądź wyniku jakiegoś działania,
• huśtanie w kocu na boki, opuszczanie góra dół,
• ślizganie się na kocu – dziecko siada na kocyku w siadzie klęcznym i odpycha się rękami,
• przepychanie, przenoszenie ciężkich przedmiotów,
• przeciąganie liny.

Zmysł słuchu ściśle współpracuje z zmysłem przedsionkowym.  Oprócz słuchu (czyli umiejętności odbierania dźwięków), mamy jeszcze umiejętności słuchowe. O ile słuchu nie możemy się nauczyć, o tyle umiejętności słuchowe możemy ćwiczyć. Na te umiejętności składają się:

• lokalizowanie dźwięku,
• śledzenie, czyli umiejętność podążania za dźwiękiem,
• pamięć słuchowa – zapamiętywanie informacji np. instrukcji, piosenki i odwołanie się do tego w danym momencie (pamięć krótkotrwała) lub później (pamięć długotrwała),
• sekwencjonowanie słuchowe – powtarzanie w logicznym porządku usłyszanych informacji,
• dyskryminacja słuchowa – umiejętność rozróżniania dźwięków,
• słuchowe oddzielanie figury od tła – umiejętność wychwycenia głównej informacji np. w szumie,
• kojarzenie dźwięków – umiejętność zaliczenia jakiegoś nowego dźwięku do określonej kategorii, np. zaliczenie dźwięku nowego motoru sąsiada do kategorii „warczenie motoru” oraz umiejętność skojarzenia symbolu wzrokowego np. litery z określonym dźwiękiem,
• uwaga słuchowa – umiejętność np. skupienia się nad słuchanym tekstem,
• spójność słuchowa – np. umiejętność wyciągania wniosków, rozumienia zagadek, dowcipów.